| یکی پر طمـــــع پیش خوارزمشـــاه شنیـــــدم که شد بــــامدادی پگــــاهچودیدش، بخدمت دوتاگشت وراست دگـــــر ، روی بر خاک مالید و خاستپسر گفتش ای بابک نــــام جـــــو یکـــــی مشکـــــلت می بپــرسم بــــگـونگفتی که قبله است سوی حجاز ؟ چـــــرا کردی امروز زین سو نمــاز ؟مبـــر طاعت نفس شهوت پـــرست که هــــر ســاعتش قبله ی دیگـــراستمبـــر ای بـــرادر بفرمـــانش دست که هرکس که فرمان نبردش برستطــمـــع آبــــــروی تـــــوقـّــر بــــریخت برای دو جـــــو ، دامنی دّر بـــریخت بوستان سعدی باب ششم در قناعت +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ |